Od 1992. godine održava se takmičenje u tradicionalnom seoskom poslu košenje trave u mjestu Balkana kod Mrkonjić Grada. Košenje trave je jedan od najznačajnijih poljskih poslova za koji su vezani i mnogi običaji. Kosidba na Balkani je značajna utoliko i što je Mrkonjić Grad jedan od značajnijih kovačkih centara gdje se ručno izrađuje poznata kosa „Varcarka“.

Na teritoriji Republike Srpske postoji jedanaest Konjičkih klubova i državna Ergela koji se bave uzgojom konja rase Lipicanac, Ergela je osnovana 1946 godine i od tada u kontinuitetu uspješno prenosi znanja i vještine o uzgoju konja Lipicanaca sa generacije na generaciju. Svi navedeni Konjički klubovi imaju značajno članstvo što je dobar pokazatelj za interesovanje o uzgoju ovih konja. Takođe smo dobili i poziv da učestvujemo u Međunarodnoj nominaciji ovog elementa na Reprezentativnu listu NKN čovječanstva. Poziv smo dobili od Republike Slovenije i još pet država koje imaju ergele ove rase konja.

Oblast Osat se nalazi u istočnoj Bosni sa lijeve strane Drine (između Višegrada i Srebrenice). Zidari i graditelji Osaćani imaju poseban „jezik“ – žargon, koji se naziva i majstorski i „od komunikativnog jezika se razlikuje samo u leksici, ima oko 300 riječi i fraza sa neslovenskim korijenima, a rečenice se grade po principu naše gramatike“. Ovaj jezik se koristi isključivo tokom zidarskih građevinskih radova za međusobnu komunikaciju. Istraživači navode da je porijeklo ovog jezika nepoznato, kao i vrijeme njegovog nastanka. Prema Dragiši Milosavljeviću (Osaćanski neimari, 2000) „majstorski jezik Osaćana deo je njihove etničke i kulturne posebnosti “. S obzirom da se njegovo znanje prenosi neprekidno sa generacije na generaciju muškim potomcima, koji bez izuzetka usvajaju od ranog djetinjstva osnovno znanje o zidarstvu (bez obzira na kasnije profesionalno angažovanje) nije čudno što sami Osaćani „vjeruju da su jezik naslijedili od njihovog (zidarskog) patrona i zaštitnika svetog Tome“. I danas ovaj jezik poznaju i čuvaju pojedinci koji se bave zidarskim zanatom i građevinskim radovima, muškarci, Srbi iz Osata ili potomci Osaćana u drugim krajevima.

Nadmetanje u viteškim igrama. U ovim igrama najčešće učestvuje muško stanovništvo nevesinjskog kraja, au poslednje vrijeme i muškarci iz šireg regiona. Nevesinjska olimpijada se odvija u Nevesinju u prvoj polovini mjeseca avgusta. Datira iz 18. vijeka. Na tom prostoru su se nadmetali u raznim vještinama što se do danas očuvalo kao viteške igre. Zastupljene igre su: bacanje koplja, bacanje kamena s ramena, penjanje uz stub namazan lojem, skakanje na mješini, skakanje iz mjesta, vuča konopca i trka konja. Na ovom skupu koji je više od dva vijeka imao lokalni značaj u poslednje vrijeme učestvuju i ljudi iz šireg okruženja. U narodu je vjerovanje da su lokalni čobani začetnici ovog takmičenja. Jedna je od starijih manifestacija, u ovom kraju, o čemu svjedoči plakat iz 1891. godine o najavi trka, a potpisnik je austrougarski namjesnik.

Zmijanjski vez je 26. novembra 2014. godine upisan na Reprezentativnu listu nematerijalnog kulturnog nasljeđa čovječanstva kao prvi element iz Republike Srpske i Bosne i Hercegovine. Ovaj vez se izdvaja po svojoj tamnoplavoj boji, geometrijskim ornamentima i jedinstvenim tehnikama veza. Njegova vrijednost se prenosi s koljena na koljeno, kroz zajedničke napore za očuvanje i promociju tradicije Zmijanja.

Običaj masla održava se na Markov dan (08.05.) u selu Popovići, Kulaši i Ćuća, odnosno parohije Kulaške. Markov dan je i slava navedenih sela. Masla su običaj kada mještani sela na njivu iznose raznu hranu. Ovo je homeopatična magija, slično izaziva slično, tj. iznose hranu i plodove onoga što uzgajaju kako bi u narednoj godini sve to dobro rodilo.

Paljenje lila – običaj u srpskog naroda da uoči Petrovdana a rijeđe Spasovdana pale baklje (lile) izrađene od kore divlje trešnje ili breze. Najčešće lile pale djeca ali učestvuju i odrasli. Paljenje lila simbolizuje sagorjevanje svih ljudskih grijehova. Na ovaj se način dočekuju dolazak navedenih praznika.

Vidovdanska olimpijada – u Kulašima opština Prnjavor, već 17 puta za redom održava se Vidovdanska olimpijada. Održavanje ove olimpijade počelo je još 60-tih godina dvadesetog vijeka, kada se održavala 04.07., a od odbrambeno -otadžbinskog rata održava se uvijek u nedelju pred Vidovdan (28.06). Na ovoj Olimpijadi takmičari se nadmeću u tradicionalnim disciplinama kao što su: streljaštvo, bacanje kamena, trčanje na 5000 metara, navlačenje konopca i sl.

Gusto kolo – tradicionalna narodna igra (ples) nastala na planini Kozari i Potkozarju. Kolo je zatvorenog tipa, ruke ukrštene desna preko lijeve, na početku hodanje (kolanje), kasnije igranje u ritmu, počinje sa desnom nogom. Nastalo kao izraz sreće i zadovoljstva, sposobnost igranja uz pjesmu u raznim prilikama. Ovo kolo igraju starija djeca, odrasli, muškarci i žene.

Dio nematerijalne baštine čine i „Gusle”, „Guslarsko pjevanje” i „Usmeno predanje- epska narodna poezija”.
Gusle su tradicionalni narodni muzički instrument (kordofoni) koji se svira uz epske narodne pjesme. Postoje dvoje vrsta gusala jednostrune i dvostrune. Širom Republike Srpske postoje Udruženja guslara kao i Savez guslara, koji njeguje tradiciju sviranja uz gusle. Organizuju se i takmičenja u guslarskom sviranju (festivali).

Banjalučki ćevap – pojavio se još u vrijeme čuvenog banjalučkog duhovskog vašara, a u zadnjih stotinjak godina originalni banjalučki ćevap u pločicama sa somunom (lepinjom) proslavio se i udomaćio u Banja Luci, a iz Banja Luke prvo na prostor bivše Jugoslavije, a potom i dalje širom svijeta. Svaki bolji Balkan gril širom svijeta vam nudi kebabs from Banja Luka.

Kovački zanat u Mrkonjić Gradu datira sa kraja 16. vijeka. Prema arhivskim podacima, 1935. godine u Mrkonjić Gradu je radilo 28 kovačkih radionica, a od 1952 do 1992. godine radilo je 30 kovačkih radionica. Najznačajniji proizvod kovačkog zanata bila je alatka za ručno košenje trave – kosa „varcarka“. Naziv „varcarka“ potiče od nekadašnjeg naziva Mrkonjić Grada – Varcar Vakuf. Danas u ovome gradu rade ukupno četiri kovača. Do 1992 godine kovači u Mrkonjić Gradu izrađivali su oko 5000 kosa „varcarki “ godišnje, dok se danas izradi nekoliko stotina komada. Proces izrade kose „varcarke“ je u potpunosti ručna izrada, a tehnike izrade se prenose sa oca na sina već generacijama. Od četvorice pomenutih majstora, njih se trojica bave izradom kose „varcarke“. Pored kosa ovi kovači izrađuju i sjekire, motike, potkovice i dr. Tradicija kovačkog zanata u Mrkonjić Gradu se prenosi sa oca na sina.

Branje trave ive na Ozrenu predstavlja jedan od najznačajnijih i najživljih običaja narodne medicine u Republici Srpskoj. Vjekovna praksa branja ljekovite biljke na dan Usjekovanja sv. Jovana Krstitelja čuva se u izvornom obliku i okuplja stanovništvo Ozrena, ali i brojne posjetioce iz drugih krajeva. Ovaj običaj nije samo način očuvanja zdravlja, već i snažan simbol zajedništva, kulturnog identiteta i tradicionalne narodne umjetnosti.